Men spreekt over twee vogels in het woud

In het woud vindt men een nest
waarin Hermes zijn kinderen heeft.
De ene spant zich voortdurend in om te vliegen,
de andere is er tevreden mee om in het nest te blijven,
en verlaat het nest niet.

De laagste weerhoudt de hoogste op zo’n manier
dat ze allebei gedwongen zijn om in het nest te blijven,
zoals een man thuis met zijn echtgenote,
nauw met elkaar verbonden door het huwelijk.

Daarover verheugen we ons te allen tijde
omdat we de vrouwelijke adelaar zullen
tegengehouden hebben.

Laten we daarom tot God de Vader bidden,
dat dit op een gelukkige wijze tot stand moge komen.

In de eerste afbeelding van het element lucht staat een boom met een nest. Het is de boom der filosofen, de alchemistische versie van de boom de levens in het paradijs. In het nest zijn twee vogels: één die kan vliegen en opstijgen om inspiratie te halen in de hogere werelden, de andere vogel blijft met geknotte vleugels in het nest. Hij zorgt ervoor dat de eerste weer naar het nest terugkeert. De vliegende vogel is het Mercur, de zittende de Zwavel. Samen produceren zij het ‘filosofische ei’ waaruit de ‘Filius Philosophorum’, de jonge Hermes, de nieuwe innerlijke mens, geboren wordt.
Het element lucht opent een subtiele sfeer in het mentale, intelligente gebied. Deze sfeer moet verkend en opengemaakt worden vooraleer er verder in gewerkt kan worden. Om in die sfeer te kunnen binnengaan moet men als het ware zijn lichaam achterlaten, zoals men zijn schoenen aan de deur laat staan als men een sacrale ruimte binnentreedt. Wat in deze ruimte plaatsgrijpt is zeer tastbaar voor de gezuiverde geest en het heldere bewustzijn en van een zeer grote intensiteit. Zaken die in de gewone wereld enkel maar abstract kunnen zijn worden hier zeer tastbaar, direct en doorleefd. Het is een sfeer van woordeloze intelligentie. Hier wordt de taal van de vogels geleerd. De slak onderaan de boom geeft de verhouding weer: het materiële niveau is als een slak die traag voortkruipt over de aarde.