Verrotting

De wijze zegt thans dat er in het woud een wild beest is,
helemaal omgeven door een zwarte kleur.
Als iemand het de kop afhakt,
dan werpt het alle zwartheid van zich af,
en neemt de meest schitterende witte kleur aan.
Gij wilt het ware begrip daarvan hebben.

De zwartheid wordt genoemd de kop van de raaf.
Van zodra deze zal verdwenen zijn,
zal terstond de witte kleur verschijnen

Met recht wordt het dan een ding genoemd dat een
kop ontbeert.
Als de zwarte wolk zal verdwenen zijn, geloof mij,
verheugen de Filosofen zich in hun ziel over deze gift.

Zij verbergen haar met de grootste zorg,
opdat geen enkele dwaas het zou weten.
Aan hun zonen hebben ze nochtans, uit zielegrootheid,
er iets van ontsluierd in geschriften,
wat voor hen zeker een gave Gods is.

Door zo te handelen bereiken zij deze gave
en zo kan geen een deze zaak vernemen,
indien God wil dat zij voor hem verborgen blijft.

Wanneer de prima materia wordt blootgelegd en aangeraakt, komt ook de draak tevoorschijn die deze bewaakt. Het stadium van de putrefactio, of de verrotting. Men moet de draak de kop afhakken terwijl hij slaapt, maar toch moet hij voldoende wakker zijn, want de steen wordt alleen edel als een beetje van de ziel van de draak erin blijft zitten, en dat is ‘de haat van het monster terwijl het zichzelf voelt sterven’. Een overweldigende en onwaarschijnlijke hoeveelheid stress en spanning, de geschiedenis van een leven lang verdringen en wegduwen, komt tevoorschijn en overspoelt het bewustzijn van de adept. Het zwarte stadium is aangebroken. De pad die onze ‘eerste indrukken’ opvrat, nog voor we ons er bewust van werden, spuwt nu de vier elementen uit waarmee de alchemist kan werken. Massa’s indrukken, beelden, herinneringen, verbanden, inzichten, verdringen zich in het bewustzijn. Het kwikzilver, de mercur, is nog zeer chaotisch en instabiel en moet bedwongen en geordend worden.