Hier zijn de Vader en de Zoon voor eeuwig één

Hier is de Vader in zijn slaap,
volkomen veranderd in helder water,
en door de kracht van dit water
werd een groot goed verschaft.
Tezelfdertijd wordt een nieuwe Vader gemaakt,
sterk en mooi,
die ook een nieuwe Zoon maakt.

De Zoon blijft voor altijd in de Vader,
en de Vader in de Zoon:
Zo komt het dat zij in verschillende zaken
vele vruchten voortbrengen,
welke nooit ten onder gaan.
Geen enkele dood kan hen doen sterven,
zij zullen door Gods gratie altijd blijven bestaan,
en samen triomferen in een prachtig rijk.

De Vader en de Zoon zijn gezeten op één enkele troon.
In het midden zit de oude meester,
gekleed in een bloedkleurige mantel.

Uiteindelijk zitten de vader, de zoon en de leidsman, dus het lichaam, de geest en de ziel samen als volkomen gelijkwaardige partners op de troon en besturen hun ‘rijk’, samen het symbool voor mercurius vormend: de Rode Steen is bereid. 

Overbodig te zeggen dat het grote werk niet kan plaatsvinden als het kleine werk niet eerst tot een goed einde is gebracht. Het kleine werk is het werk van de mens aan zichzelf. Het grote is werk op een grotere schaal dat de belangen en beperkte interesses van een enkeling te boven gaat. Het individu wordt ingeschakeld in een ruimer ‘net van inspiratie’, wat men misschien met de naam genialiteit aan zou kunnen duiden, De ‘Prima Materia’ waarover het al de hele tijd gaat, heeft te maken met het authentieke weten, de ‘nous’ in ons. Het zich instellen op ‘inspiratie’ is een proces dat geleerd kan worden. Men kan het echter nergens leren. Men moet het zichzelf leren. Door het ontwikkelen van een oeuvre of een levens werk moet de ‘levenskunstenaar’ in zichzelf de juiste kanalen openen en zich niet laten meeslepen door de lokstem van de roem. Want wie zich meet in grootheid met de muzen verandert in een krassende raaf