De oorkonde

van

Niquinta

De kathaarse vergadering

van Saint-Félix-en-Lauragais

1167

(La Charte de Niquinta)

Nederlandse vertaling van Willy Vanderzeypen

 

In het jaar 1167 van de Incarnatie van de Heer, in de maand mei. In die dagen bracht de kerkgemeenschap van Toulouse vader Niquinta in het castrum van Saint-Félix en een grote menigte van mannen en vrouwen van de kerk van Toulouse en van andere naburige kerken kwamen daar samen om het consolamentum toegediend te krijgen. En de heer Vader Niquinta begon te vertroosten.

Daarna kwam inderdaad Robert van Spermon, bisschop van de kerk der Fransen (kathaarse bisschop, namelijk van de kerk in Noord-Frankrijk), met zijn kerkraad en Marcus van Lombardije kwam eveneens met zijn kerkraad, en Sicard Cellerier, bisschop van de kerk van Albi, kwam met zijn kerkraad, en Bernat Cathala kwam met zijn kerkraad van Carcassonne, en de kerkraad van Agen was daar ook.

En toen allen hier ontelbaar waren vergaderd, wilden de mannen van de kerk van Toulouse een bisschop hebben en zij verkozen Bernat Raimon.

En tegelijkertijd verkozen Bernat Cathala en de kerkraad van Carcassonne, gevraagd en uitgenodigd door de kerk van Toulouse, en op advies en wens en besluit van de heer Sicard Cellerier, Guiraud Mercier, en de mannen van Agen verkozen Raimon van Casals.

Waarna Robert van Esperon het consolamentum kreeg en de wijding tot bisschop van de heer vader Niquinta opdat hij de bisschop zou zijn van de kerk der Fransen.

Op dezelfde wijze kreeg ook Sicard Cellarier het consolamentum en de wijding tot bisschop opdat hij de bisschop zou zijn van de kerk van Albi.

Op dezelfde wijze kreeg eveneens Marcus het consolamentum en de wijding tot bisschop opdat hij de bisschop zou zijn van de kerk van Lombardije.

Op dezelfde wijze kreeg eveneens Bernat Raimon het consolamentum et de wijding tot bisschop opdat hij de bisschop zou zijn van de kerk van Toulouse.

Op dezelfde wijze kreeg ook Guiraud Mercier het consolamentum en de wijding tot bisschop opdat hij de bisschop zou zijn van de kerk van Carcassonne.

Op dezelfde wijze kreeg ook Raimon van Casals het consolamentum en de wijding van bisschop opdat hij de bisschop zou zijn van Agen.

Waarna vader Niquinta zei tot de kerk van Toulouse: “Gij hebt me gevraagd om U uit te leggen of de gewoonten van de primitieve (vroegchristelijke) kerken lichtvaardig waren of ernstig en ik zal u antwoorden: de zeven kerken van Azië werden verdeeld en begrensd onder elkaar, en geen van hen ondernam ook maar iets leidend tot betwisting door de andere. En de kerken van Romanië en van Dragovitië en van Melenguie en van Bulgarije en van Dalmatie zijn verdeeld en begrensd en niemand van hen doet iets leidend tot betwisting door de andere, en aldus heerst er vrede onder hen. En gij, doe hetzelfde.”

De kerk van Toulouse koos Bernat Raimon en Guilhem Garsias en Ermengaut van Forest en Raimon van Baimiac en Guilabert van Bonvilar en Bernat Contor en Bernat Guilhem Bonneville en Bertran van Avignonet opdat ze de verdelers zouden zijn van de kerken.

De kerk van Carcassonne koos Guiraud Mercier en Bernat Cathala en Grégoire en Pèire Caldemas en Raimon Pons en Bertran van Mouly en Martin van la Salle en Raimon Guibert opdat ze de verdelers zouden zijn van de kerken.

Na vergaderd te hebben en goed gedelibireerd, zegden deze dat de kerk van Toulouse en de kerk van Carcassonne zullen verdeeld worden in bisdommen, en wel als volgt: het (katholieke) bisdom Toulouse zal verdeeld worden samen met het (katholieke) aartsbisdom Narbonne in twee stukken en samen met het (katholieke) bisdom Carcassonne: vanaf Saint-Pons zoals de berg die oprijst tussen het castrum van Cabarets en het castrum van Hautpoul en tot de scheiding van het castrum van Saissac met het castrum van Verdun, en doorlopend tot Montréal en Fanjeaux, en aldus zullen andere bisdommen verdeeld worden vanaf het verlaten van de Razès tot in Lerida, en vandaar verder lopend tot in Toulouse, zodat aldus de kerk van Toulouse er de macht en jurisdictie in heeft.

En tegelijkertijd zal de kerk van Carcassonne, aldus worden verdeeld, en heeft in haar macht en haar jurisdictie, het volledige bisdom Carcassone en het aartsbisdom Narbonne en de rest van het gebied, aldus en zoals gezegd verdeeld tot in Lerida en doorlopend tot aan de zee.

En dat aldus de kerken verdeeld zijn, zoals gezegd is, opdat ze vrede hebben en eeuwige verstandhouding en opdat niemand iets onderneemt tegen de rechten van de andere.

Dit zijn de getuigen en verdedigers van deze zaak: Bernat Raimon en Guilhem Garcias en Ermengaut van Forest en Raimon van Baimiac en Guilabert van Bonvilar en Bernat Guilhem Contor en Bernat Guilhem van Bonneville en Bertran van Avignonet en voor de kerk van Carcassonne Guiraud Mercier en Bernat Cathala en Grégoire en Pierre Caldemas Bertran van Mouly en Martin van la Salle en Raimon Guibert.

En al dezen gaven de volmacht aan en zegden tegen Ermengaut van Forest om te doen hetgeen was gezegd, en een charter voor de kerk van Toulouse te maken.

Tegelijkertijd gaven ze de volmacht aan en zegden tegen Pèire Bernat om te doen hetgeen was gezegd en een charter voor de kerk van Carcassonne te maken. En dit werd aldus gedaan en uitgevoerd.

(nota: einde van de akte van 1167)

 

De heer Pèire Isarn liet deze copie overschrijven van een oud charter, opgemaakt onder de autoriteit van degenen die de kerken verdeelden, zoals hierboven beschreven. Maandag. In de maand augustus, op de 14de dag sinds het begin van de maand, in het jaar 1223 van de Incarnatie van de Heer.

Pèire Pollan heeft dit alles overgeschreven zoals hiervoor gevraagd en gemandateerd.

(nota: einde van de copie 48 van 1223)

 Bron: katharen.be